Nasaan Ang Hangganan

Note: This poem is written as one of those five entries I posted for AMACON official.

Prompt: Two for the Road

Nasaan Ang Hangganan?

Hindi ko alam kung hanggang kailan

Bukas, sa makalawa o sa darating na buwan,

Kakayanin ko pa bang maniwala sa isang sumpaan

Kung nasa harap ko na ang isang napipintong katapusan.

Hanggang kailan, hanggang saan

Hanggang doon sa dako pa ba ng karimlan,

Mananatili ba akong kakapit

Kung wala ng pag - ibig sa bawat mong halik.

Kakapit pa ba hanggang kilala ka ng puso

O habang may natitira pang hininga ang buhay ko,

Hanggang nanatiling ikaw pa ba ang laman ng isip ko

At ikaw pa rin ang dahilan kung bakit ako nandito.

Lalaban pa ba ako kahit tila ako'y sinukuan mo na

Hahabol pa ba kahit na napakalayo at ako'y tinaguan pa,

O titigil ako baka sakaling ako'y balikan mo

Sa gitna ng ere kung saan huling naiwan mo.

Hanggang kailan ako kakapit sa tali na pinutol mo

Hanggang kailan ko bubuuin ang basag na pangako,

Hanggang kailan ko hihintayin ang hindi na darating

Hanggang kailan makikiamot na minsan sana dingging din ang aking hiling.

Hanggang kailan ako magmamakaawa

Sa taong mahalin nga ako'y di niya magawa,

Hihintayin ko pa ba ang "di ko na kaya, ako'y pagod na"

Sa mundong "sa una pa lang ay dapat bumitaw na".