Silang Isinumpa
Note: This poem is written as one of those five entries I posted for Team Maso Bebe's First Anniversary. We were given five prompts and from there we need to write a hugot poem :)
Prompt:
You're in love with him
and he's in love with you
and it's like a goddamn tragedy
because you look at him and see the stars
and he looks at you and sees the sun
and you both think the other is just looking at the ground.
- Anonymous
Silang Isinumpa
Psst...
may tanong ako
sigurado ako, na minsan tinanong mo na din ito sa sarili mo
at malaki ang ipupusta ko na katulad ko
wala kang matinong sagot na nakuha mula dyan sa utak mong gulong gulo
at malamang kung meron man,
sa sobrang labo ng mga 'to, ni isa walang gustong tanggapin yang puso mong lito.
Pero...
susugal ako
malay natin
baka sakaling makatulong ka
baka sakali ikaw may paliwanag kang itinitago sa bulsa
ako kasi nauubusan na ng neurons, atoms, cells at fluid sa katawan
pero hanggang sa ngayon
nananatili akong walang makapang sagot sa mga iilang kong mga tanong.
Bakit...
bakit kailangang nilang magtagpo kung hindi naman sila para sa isa't - isa?
bakit kailangan silang nasa iisang libro pero hindi sa iisang pahina?
bakit pareho nilang nakikita ang mga tala
pero magka-ibang langit ang kanilang tinitingala?
bakit kailangan nilang magkasama sa paglalakbay
kung sa huli'y di rin nila kayang magsabay?
Ano...
ano sa tingin mo?
napagtripan at pinaglalaruan ba sila ng mapaglarong tadhana?
palagay mo,
duling ba ang kupidong sa kanila'y naatasaang pumana
o may itim na mahikang bumabalot sa pag-ibig nilang dalawa?
kasi kahit gaano kasarap malaman na mahal nila ang isa't isa
nagtatapos sila doon sa iba ang dikta ng buhay dito sa mundo
at nananatiling pangarap lang ang "happy ending" sa kanilang kwento.
Oo...
parang sila yung dalawang malalaking bituin na nasa kalawakan
parang itinadhana silang maging Haring Araw at maging Reynang Buwan
sila yung nagnanais magkita kahit saglit lang,
kahit segundo lang,
kahit nga eclipse lang ang tanging paraan
sila yung magkasama noon pa man
pero kailanman ay hindi pwedeng sabay na magsabog ng liwanag sa kadiliman
Alam ko...
ninanais ng dalawang ito na sumali sa pawelga ng mga aktibista sa bayan
naghihintay lang kung pwede silang makisali sa mga sigawan
sila iyong nag-aabang kung may pag-asa bang maireklamo ang kanilang nararamdaman
at ang kanilang kwento na kahit sino ang makakabasa ay paniguradong iiyakan.
Kaya paano...
sabihin mo paano?
paano natin sasagutin ang maraming katanungang ito?
kung marami ding nawawalang sagot at para bang itinago
at ayaw ipaalam ng kung sino?
maaari...
maaaring may nalalaman kang dalawa o tatlo
pero sa daan daang bagay at pangyayaring malalabo
sa palagay mo ba tatanggapin ito ng utak na sadyang sinarado
pagkat ayaw ng tanggapin ng puso ang mga paliwanag na magugulo?
Sa ngayon...
mananatili muna tayong naguguluhan
kung ano nga ba talaga ang gusto ni Reynang Buwan
o gumagawa pa ba ng paraan si Haring Araw
upang makadaupang palad ang imposible kahit minsan
mananatili tayong walang alam sa trahedyang sa dalawang bituin inilaan
at mananatili tayong nagaabang sa tahimik na digmaan ng malupit nilang kapalaran.
